Bali, How are you today?

Vier dagen Bali voor de boeg.
Vandaag gaan we afscheid nemen van Anja en John, het werk roept weer en zij gaan naar Solo en Miriam en ik naar Yogya. Vlug afscheid genomen want dat is niet mijn sterkste punt. Maar gelukkig kunnen we tot het vliegtuig opstijgt nog met elkaar contakt via sms hebben. We moeten eerst nog naar het hotel van de kinderen in Yogya. Ze hebben er iets laten liggen dat we gaan oppikken. Omdat we ruim de tijd hebben genomen zitten we een lange tijd in de lounge. Heerlijk weg gezakt in dikke kussens. De reis naar Bali gaat snel en al spoedig staan we op Balineese bodem. Met de taxi naar ons hotel, ook al voorspoedig waar we een prachtig hotel vinden. Mooie ruime kamer met balkon met uitzicht op de tuin. We laten dan ook snel de koffers en dozen staan en gaan het hotel verkennen. De zee roept en ook alle verkopers die op het strand staan. Het stukje strand voor het hotel is smal. Het lijkt of de zee er elke dag een stukje van af neemt. En we zien nog net de zon in de zee zakken. Op Bali zijn ook nog de kinderen, behalve Louise want die is al weer met Bert in Nederland. We hebben dan ook afgesproken dat we de eerste avond met ze gaan eten. Op verzoek van Widodo in een trendy restaurant. Je moet er eens geweest zijn volgens Sugeng. Na Salatiga kijken we onze ogen uit en zeker na het zien van de rekening. Maar goed!
De volgende dag hebben we wat rongelopen in Kuta en via het strand weer terug gelopen naar het hotel. Daar op het balkon wat geborduurd en gelezen. Miriam moet binnen een paar dagen iets afmaken maar de eerste steken staan pas op het stramien. Bali is stil, we zien niet veel toeristen. En hebben de straat voor ons zelf of............(angeline)

Alle verkopers voor ons zelf. Regelmatig worden we aan gesproken met this is free for you. How are you today? I love you, do you love me? Springend over de riool roosters lopen we door de stad. Bali is totaal anders dan Java. Het is er veel rustiger, de gebouwen zien er anders uit. Ook staan en liggen er overal kleine offertjes en zie je vrouwen de hele dag bezig met het verzorgen daarvan.
Twee dagen huren we een auto en bekijken we een stuk van het eiland. Het valt op dat de bouw van mijn huis in amsterdam veel weg heeft van de gebouwen hier. Precies dezelfde kleine rood/oranje baksteentjes met beton kleurige ornamenten. Nu hebben we thuis weer wat om te onderzoeken en een reden om later weer terug te komen op Bali.
We fantaseren al over een Laurentius dependance op Bali waar we de eerlijk gezegd heel wat baantjes zien die voor onze leerlingen goed geschikt zouden zijn.
Er wordt heel veel met de handen gewerkt, veel mensen zijn bezig met creatief werk. Houtsnijden, het maken van beelden, en schilderijen.

Aan het strand hangen hebben we ook een keer gedaan. Liggend onder een palm besluit ik dat dit het beeld wordt voor komend jaar. Bij de minste stress de ogen sluiten en het ruisen van de zee horen en de wuivende palmbkladeren boven me zien te bewegen.Zo moet het jaar wel lukken denk ik.

Bali in vogelvlucht. Heerlijk eten, flaneren door de stad, rondgereden worden, je koffertjes gedragen zien worden,musea bezoeken, op jacht naar de prins, weer lekker eten, aapjes van zeer nabij gezien, gelukkig liep de chauffeur erachter met een stok, warme zon, zee bries, mooie kanten stoffen, vriendelijke mensen, rust en jonge jongens die met ons willen trouwen.

Is dit een goede promotie? Wij dachten het wel.

Gisteravond zijn we weer terug naar Bandung gevlogen. Als enige bleke betjes in een vol vliegtuig.
We maakten ons natuurlijk wat zorgen over de bagage. Op de heen weg naar Bali zaten we in de luxe klasse dus geen probleem. Nu mocht er maat 20kg p.p mee.
Angeline vroeg de kruier in het hotel of we ergens de koffers konden wegen. We hadden express veel zware spullen in de handbagage gedaan en waren er van overtuigd dat dit veel zou schelen.
We eindigde in het fitness lokaal waar werd gevraagd of we ons fine voelden. Dat hing wat af van het weeg resultaat. Helaas was het niet veel geslonken en was het meer Tom Poes verzin een list voor aan de balie.

Na al die relax dagen geen probleem voor angeline. Ik ben met alle handbagage achter de prullenbakken gekropen. En angeline met een zeer onschuldig gezicht en zonder paspoort richting de balie op Bali.

Jawel te zwaar, maar meneer u moet begrijpen twee volwassen VROUWEN en een boel leuke winkels.
De man begreep het direct, zelfs in het indonesich van Angeline. Waar ik natuurlijk grote bewondering voor heb want ik versta echt niets.

Gelukkig hebben we de handbagage niet hoeven wegen want die was zwaarder dan de koffers.

In het vliegtuig wachtten ons nog een verrassing. De piloot begon met een lang indonesich verhaal. Snel werd hem ingefluisterd dat er twee witjes in zaten dus een stukje engels zou handig zijn.

PLEASE FASTEN YOUR SEATBELT AND CLOSE THE DOOR.

Je begrijpt onze blik naar elkaar. Mijn vetrouwen in het vlieggebeuren werd in een keer weer diep de grond in geboord. Weer in therapie bij angeline. Die een leuke verklaring voor het opstijgen heeft. maar die ga ik niet verklappen als je hem wilt weten zul je het moeten vragen. Misschien geeft ze antwoord.


Aangekomen op Bandung werden we opgehaald door Egie en Sugeng en zijn we hartelijk ontvangen door de ouders van Egie.
Vandaag gaan we naar de carrefour voor de bbq van vanavond.

De plannen voor de volgende dagen staan nog niet vast dus tot de volgende keer.(miriam)